Menigheitsinnvielse

Forrige søndag fikk vi vere med Temesgen på ein menigheitsinnvielse ca to timar frå Awasa. Temesgen har sagt kva plassen heiter, men det har eg gløymt igjen dessverre. Vi køyrde sørover og svingte til venstre, og så køyrte vi oppover i fjella eit godt stykke før vi på toppen fikk auge på menigheita som skulle bli innvia i Mekane Yesus kirka. Menigheita starta for to år sidan, men her er det slik at ein brukar menigheita som ein "preaching place", ein forkynnarstad, i to år før menigheita får status som ei sjølvstendig menigheit i Mekane Yesus kirka. Og det var denne innvielsen vi fikk vere med på.

Her er kirkehuset som den nye menigheita helde til i.

Her er publikummet, som nok var meir interessert i oss enn innvielsen.

Når vi tek fram kameraet så er det ikkje så vanskelige å be. Fotogene er dei iallefall disse etiopiske ungane.

Her ser dokke han i kvitt, sønnen til han var ein av dei første som starta opp i menigheita her, og han gav derfor sitt eige bolighus til menigheita, slik at dei kunne bruke det som kirke. 

Han reiv ned alle veggane og åpna opp slik at det blei eit kirkerom. Og så flytta han sjølv litt lenger bort og bygde ei ny hytte til seg sjølv.

Då vi kom fikk vi hedersplassane på ein av benkane. Ved sida av Kåre ser du Temesgen og ved sidea av han ein av prestane i Mekane Yesus kirka som har ansvar for denne menigheita.

Vi kom ei stund før det begynte så vi fikk med oss forberedelsane til gudstjenesta. Høgtalaranlegget bestod av ein høgtalar, eit keyboard, tre mikrofonar, ein forsterkar og eit bilbatteri. Straumen har enda ikkje funne vegen opp i disse fjella.

  

Her ser vi dei som var komt når vi kom. Gudstjenesta skulle vere ute for dei rekna ikkje med at det var plass til alle inne i huset. Dei fortalde oss at dagen før var ca 120 barn blitt døpt og lagt til i menigheita. Og menigheita hadde rundt 250 medlemmar.

Så kom det nokon få til, men det var ikkje så veldig mange fleire når gudstjenesta skulle starte.

Her er gudstjenesten i gong, og alt som presten seier på amharisk blir oversatt til sidaminja, som er språket dei snakkar her, i Sidamo regionen.

I løpet av gudstjenesta kom det fleire og fleire folk, og tilslutt var det stappfullt av både unge og gamle, menn og kvinner på bakken foran oss.

Her er det andre koret som stod for musikken under gudstjenesten.

Temesgen var med for å dele Guds ord denne dagen.

Her står menigheita for å få Guds velsignelse på slutten av gudstjenesten.

Til slutt måtte eg legge ved denne videoen av korleis vegane her kan sjå ut. Dette er på veg ned igjen frå fjellet, på veg heim til Awasa. Her er det godt å kunne koble til 4-hjulsstrekk.

Det var interessant å få være med å sjå ein innvielse av ei ny menigheit. Sjølv om det for oss skandinaviske kanskje trakk litt ut i det vide og det breide (gudstjenesten varte i ca 3 timar), spesielt sidan vi ikkje kunne forstå noko, verken av det amhariske eller det som vart oversett til Sidaminja, er det fint å sjå at kirka veks. Det er spesielt å tenke på at norske misjonærar både noværande og tidlegare misjonærar har vore ein del av bevegelsen som har gjort at disse menneska oppi i fjella her i Etiopia har fått møte Jesus og kan få høyre han til. Det er derfor vi er her, slik at nye menneske og folkeslag kan få eit møte med den eine Gud som har makt til å frelse verden. 

Då steig Jesus fram og tala til dei: "Eg har fått all makt i himmelen og på jorda. Gå difor ut og gjer alle folkeslag til læresveinar: Døyp dei til namnet åt Faderen og Sonen og Den heilage ande og lær dei å halda alt det som eg har bode dykk. Og sjå, eg er med dykk alle dagar så lenge verda står."

Matt. 28, 18-20